از رویا که حرف می‌زنیم اثر پیر سورلین، شانزدهمین عنوان از مجموعه خرد و حکمت زندگی است که بعد از مچموعه موفق تجربه و هنر زندگی، از سوی نشر گمان منتشر شده است. ما در کافه‌بوک کتاب‌های مختلفی از این دو مجموعه را مورد بررسی قرار داده‌ایم و این بار نیز به سراغ کتاب جذاب دیگری خواهیم رفت.
از نظر سوررئالیست‌ها (سوررئالیسم به معنی گرایش به ماورای واقعیت یا واقعیت برتر است. به عنوان مثال کتاب بوف کور اثر صادق هدایت، دارای ادبیات سوررئالیست است.) رویا، نه جنبه‌ای آشکار از آرزویی نهفته، بلکه جنبه‌ای مخدوش از آن است؛ رویا یکی از ابعاد بنیادی گونه انسان است. اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم، رویا خود آرزوست، اما در رادیکال‌ترین شکل آن. استدلال آن‌ها این بود که عامل محرک مردم خواسته‌های آنهاست.
مردم هر کاری می‌کنند تا زنده بمانند، عشقشان را پیدا کنند و در سلامتی و سعادت باشند. این‌ها همه نیازهایی آشکار است که معمولا از جایگاه ما در جامعه نشئت می‌گیرد. اما بالاتر از همه این‌ها، آرزویی است ناب، غنی، ژرف، و بیان‌ناشدنی؛ این همان چیزی است که رویا، وقتی کسی سرکوبش نمی‌کند، برمی‌انگیزد.
