✍️مریم درویشیان
خط و زبان پارسی از دیرباز تا کنون عرصه ای پر قدرت در خدمت شعر و ادب ایران زمین بوده است. کافی است نگاهی گذرا به فهرست شاعران بزرگ ایرانی از سده سوم تا سیزدهم هجری بیندازیم تا ببینیم در گستره ای حدود هزار سال، این زبان لحظه ای از پویایی و بالندگی باز نمانده است. از فیروز مشرقی تا رودکی، از خیام تا عطار، از سعدی، شمس و مولوی تا خواجه حافظ شیرازی و نظامی گنجوی و فردوسی بزرگ و … این فهرست را می توان تا دوران معاصر ادامه داد، می توان مزین به نام های بسیار دیگری کرد که خوانش آن از حوصله این متن خارج است. از سویی دیگر، بسیاری از این بزرگان تنها در زمره فرهنگ و ادب نبوده و نیستند. حوزه های شناخت معرفت، فلسفه و دیگر علوم زمانه خود را درنوردیده و به دانش و آگاهی مسلح بوده اند. این چنین می شود که بسیاری از آموزه های معرفتی در حوزه دین،عرفان و تصوف در اشعار و مقالات مولوی و شمس تبریزی وجود دارد و حافظ را یکی از بزرگترین مفسران کلام وحی در حوزه شعر و ادب می دانند. به بیان امروزی، آنان از روشنفکران زمانه خویش به شمار می رفته و همواره تفکر و اندیشه را عزیز و محترم دانسته اند و این خود گواه معتبری است بر تاریخ و تمدن درخشان ایران زمین در اعصار دور . اما چگونه می توان از اهمیت و ارزش چنین گنجینه هایی به شیوه ای موثر برای نسل های جدید سخن گفت؟ برای کودکی که در ابتدای راه خواندن و نوشتن است، چگونه تصویری درست از این بزرگان پیش روی او نهیم که خود مشتاق و شیفته انس با این عالمان گردد؟ آن هم در دوره ای که گستردگی و همه گیر شدن فضای مجازی موجب نوعی سطحی نگریۀ، جهت دریافت پیام و محتوا شده است و انگیزه را برای خوانش مطالب طویل و عمیق به شدت کاهش داده است. شکی نیست که برنامه ریزی در جهت شناخت تاریخ فرهنگ و ادبیات پارسی به نسل جدید باید از اهم واجبات باشد، و کوچکترین دستاورد آن افزایش غرور ملی است، آن هم در دورانی که بیش از هر زمانی به آن احتیاج داریم. تنها با گنجاندن ابیاتی اندک و خلاصه شده در کتب درسی به همراه چند سطری تاریخ ادبیات نمی توان سبب ایجاد علاقه در نسل جوان شد. روش بهتر آن است که از ابزارها و وسایل روز ارتباط جمعی استفاده کرده و قلب و ذهن آنان را برای شناخت بیشتر تاریخ شعر و ادب آماده کنیم. برای مثال با ساخت برنامه ها و فیلم و سریال های گیرا و اثر گذار توسط افراد کار بلد، می توانیم توجه افراد زیادی را به این حیطه پر اهمیت جلب کنیم. راه و روش ها در این باب بسیارند، اما همگی آن ها در گروی توجه و بروز دغدغه میان افراد مسئول و سیاست گذار معطل هستند و امید آن است که در آینده ای نه چندان دور این حوزه مهم مورد توجه مسئولین قرار گیرد. انشاءالله.
